Saat sabaha karşı 04.45. Ne kadar çabaladıysam da uyku tutmamıştı o saatten sonra. Gece arkadaşlarla kafede o kadar çok laklak etmişiz, üstüne bir de kahve kokusu mis gibi sarmış dört bir yanını mekanın. Uzadıkça uzadı tabii bizim muhabbet. Masamızın tam bir kafein cennetine dönüşmesi de uzun sürmedi. Americanosu, mochası, filtre kahve seveni… Masada her tip …
Kahveye geldiklerinde kalabalık gruplar yavaş yavaş oluşuyordu. Sıvalı duvarların soğukluğu, içeriyi sarmıştı. Ortada bir soba –yaz kış dururdu- sobanın etrafında birkaç tane masa vardı. Kapının tam karşısında ise çay ocağı ile tezgâh uzanıyordu. Çaycı, kapıdan giren kişiyi rahatlıkla görüyordu. Önde Ali, arkada Köse girdiler kahveye. Ali, eline tespihini alıp bacaklarını omuz genişliğinde açtı. Kollarını iki …
Bu soruya kimse cevap veremedi. Fakat biri konuşmalıydı. “Evet, oğlum sen bizim köyün çocuğusun. Şimdi sana anlatması çok zor. Dilim de varmaz olanları sayıp dökmeye. Ama şunu bil ki senin kocaman bir ailen, köyün var. Bundan gayrı anan da baban da biziz.” “Peki, sizle gelsem ne değişecek? Benim yüzüm gülecek mi, sizin acınız dinecek mi?” …
Gençler geldikleri yolu geri dönmeyi değil de Hoca Emmi’nin iniltilerini dert ediyorlardı. Onlar dallardan yaptıkları kızağı çekerken emmileri de her adımda sızlanıp duruyordu. Canının yandığı belliydi. Gençleri onu köye sağ salim yetiştirememe korkusu sardı. İçlerindeki endişe hepsinin yüzünde belirdi. Suratları düştü, konuşmaları kesildi hepsinin. İnlemeler, endişeler eşliğinde köyün yakınına geldiklerinde hava kararmıştı. Pencerelerden dağı gözetleyen …
Ayşe Hala iyice gerilmişti. “Lafı geveleme de anlat ne anlatacaksan adam sen de!” diye çıkıştı kocasına. Halil sırlarının açığa çıkmasından memnun değildi. Homurdanıp duruyordu fakat Hoca Emmi’nin sert bakışı onu susturmaya yetti. O susunca da Kemal anlatmaya başladı: “Bu olaylar iyice dallanıp budaklanınca Hatice’nin babası, anası köyü terk etmişti. Haklılardı bir yerde. İnsan içine çıkamaz …
Dışarı çıktıklarında Sare çoktan bardakları getirmişti. Köse de Boran Emmi gibi kendisi dökerdi çayı. Severdi hizmet etmeyi. Halka hizmet, hakka hizmet der dururdu. Semaverin başına geçti, Ali de hemen yanına kuruldu. Arkasına yaslandı. Bacaklarını uzattı, cebinden bir paket sarma sigara çıkarıp Köse ile ortasına koydu. Daha çay gelmeden neredeyse ikinci sigaraya başlayacaktı. Köse onu öyle …
Konuşmalar sürüp giderken dışarıdan köpek ulumaları, havlamalar gelmeye başladı. İlkin aldırış eden olmadı ama köpekler ısrarcı olunca gençlerden biri dışarı çıktı. “Hoşt be, amma da havladınız!” Köpekler hiç aldırış etmeden devam ettiler. Genç, sağa sola bakınmaya başladı. Kurt mu indi acaba diye iyice dikkat kesildi. Sonra bir şey fark etti. Köpeklerin hepsi aynı yöne doğru …
Köse hemen fırladı. Sare dışarı çıkmadı içerde bekliyordu. Yürüyüş yolunu ürkek adımlarla geçtiler. Geçen bu sürede Köse, on yıl yaşlanmış gibi hissetti. Ayaküstü selamlaştıktan sonra içeri geçtiler. Sare, Elif ile sarıldı. Yüzlerini bir sağ yanağa, bir sol yanağa dokunduruyorlardı. Dört kez yaptılar bunu, en sonunda sarılıp bütün halinde sağa sola sallanmaya başladılar. Bir süre böyle …
Aynı anda sofradan kalktılar. Kapıdan çıkarken muhtar Seyfettin’le karşılaştılar, muhtar onlara sert bir el hareketi ile selam verdi. Biraz da tuhaf karşıladı onların bu saatte burada olmasını. Yüzünün aldığı değişik şekil buna işaret ediyordu. Ali, “sulama içindir” diye geçirdi içinden. Mehmet’in yüzüne baktı, o da aynı şeyi düşünüyordu muhtemelen yani öyle olmalıydı. Yürüdüler. Caminin oraya …
Gece yarısı başlayan kar, köyü baştan aşağı beyaz bir çarşaf gibi kaplamıştı. Sokak köpeklerinin kuruluk yer bulamayanları beyaz çarşafın altında kıvrılmış uyuyordu. Dışarıda in cin top oynuyor, köyü derin bir sessizlik kucaklıyordu. Erkenci birkaç evin bacası da tütmeye başlamıştı. Meydandaki çeşmeler buz tutmuş musluklardan uzun buzlar sarkmıştı. Ağaçlar tuttukları karı daha fazla tartamadıkları için dallarını …
