Köylerinde çiftçilikle geçinemeyen insanlarımız, bereketli topraklarını bırakmak zorunda kalıp büyük şehirlere göç ettiler. Orhan Kemal ‘in “Bereketli Topraklar Üzerinde” ve “Gurbet Kuşları” romanları da Türk insanın bu varlık içinde yokluk gurbetliğini anlatır. Şimdi yüksek binalarda kendini huzursuz hisseden binlerce gurbet kuşu köylerine, ata yurtlarının köy mezarlıklarına geri dönüyor. Güzel Ülkemiz bir cenazeevi oldu. Şimdi artık …
Bu soruya kimse cevap veremedi. Fakat biri konuşmalıydı. “Evet, oğlum sen bizim köyün çocuğusun. Şimdi sana anlatması çok zor. Dilim de varmaz olanları sayıp dökmeye. Ama şunu bil ki senin kocaman bir ailen, köyün var. Bundan gayrı anan da baban da biziz.” “Peki, sizle gelsem ne değişecek? Benim yüzüm gülecek mi, sizin acınız dinecek mi?” …
Ayşe Hala iyice gerilmişti. “Lafı geveleme de anlat ne anlatacaksan adam sen de!” diye çıkıştı kocasına. Halil sırlarının açığa çıkmasından memnun değildi. Homurdanıp duruyordu fakat Hoca Emmi’nin sert bakışı onu susturmaya yetti. O susunca da Kemal anlatmaya başladı: “Bu olaylar iyice dallanıp budaklanınca Hatice’nin babası, anası köyü terk etmişti. Haklılardı bir yerde. İnsan içine çıkamaz …
Dışarı çıktıklarında Sare çoktan bardakları getirmişti. Köse de Boran Emmi gibi kendisi dökerdi çayı. Severdi hizmet etmeyi. Halka hizmet, hakka hizmet der dururdu. Semaverin başına geçti, Ali de hemen yanına kuruldu. Arkasına yaslandı. Bacaklarını uzattı, cebinden bir paket sarma sigara çıkarıp Köse ile ortasına koydu. Daha çay gelmeden neredeyse ikinci sigaraya başlayacaktı. Köse onu öyle …
Konuşmalar sürüp giderken dışarıdan köpek ulumaları, havlamalar gelmeye başladı. İlkin aldırış eden olmadı ama köpekler ısrarcı olunca gençlerden biri dışarı çıktı. “Hoşt be, amma da havladınız!” Köpekler hiç aldırış etmeden devam ettiler. Genç, sağa sola bakınmaya başladı. Kurt mu indi acaba diye iyice dikkat kesildi. Sonra bir şey fark etti. Köpeklerin hepsi aynı yöne doğru …
Aynı anda sofradan kalktılar. Kapıdan çıkarken muhtar Seyfettin’le karşılaştılar, muhtar onlara sert bir el hareketi ile selam verdi. Biraz da tuhaf karşıladı onların bu saatte burada olmasını. Yüzünün aldığı değişik şekil buna işaret ediyordu. Ali, “sulama içindir” diye geçirdi içinden. Mehmet’in yüzüne baktı, o da aynı şeyi düşünüyordu muhtemelen yani öyle olmalıydı. Yürüdüler. Caminin oraya …
3. Bölüm Halit, haberi vermeye geldiğinde Elif teyzesini bulabilmişti. O da “Ali emmin yok oğul, ben ona söylerim gelince.” deyip Halit’i savmıştı. Elif, iki göz evinin önünde küçük bahçesinde yeni diktiği sebze fideleriyle uğraşıyordu. Yaşı pek yoktu ama çocuğunun olmaması onu bir hayli yıpratmış, yüzünde derin çizgiler oluşturmuştu. İnsan, yaşını aldıkça kısalır derlerdi ya işte …
2. Bölüm “Benim hanım hamiledir Emmi bilirsin. Bugün öğrendik ki hele ikizmiş! Bana bir ateş yapıştı ki hiç sorma! Baştan ayağa çıra gibi yanmaya başladım. Zaten Hilal var. Ona zor güç yetiriyoruz. Bir de ikiz olursa ben ne yapıp da bunlarla başa çıkarım bilmiyorum. Aklımda bir sürü soru hepsi de cevapsız. Hanıma bakıyorum o …
Merhaba değerli yazı severler. İçinde bulunduğumuz eylül ayı itibariyle sizlere bu köşeden seslenmeye çalışacağım. Anadolu’da birbirinin içine geçmiş bir bütün olan tarım, sanat ve kültür ana başlıklarımız olacak. Köşemizin adı “Apolitik”. Neden mi Apolitik? Anadolu insanı en büyük zararı; tarım, kültür ve sanat konularındaki dertlerini politize edenlerden görüyor. Ülkenin temel cevherlerinin siyaset üstü olarak görülmesinin …
