İskenderiye Dörtlüsü’nün ilk kitabı ile geldim bu hafta. Hakkında bol bol yorum okuduğum için merakla, bir çırpıda ve bazen de zorlanarak okuduğum bir kitap oldu.
Kitap ölen eski sevgilisi Melisa’nın vefat eden çocuğu ve isimsiz bir anlatıcı ile başlıyor. Anlatım devam ettikçe Justine, Nessim, Balthazar, Clea gibi isimler dahil oluyor konuya. Bu isimlerin içinde Justine’e yoğunlaşıyoruz biz. Evli ama evlilik dışı birçok ilişki yaşayan, bunu kocasından saklama gereği duymayan biri. Bu karakter ve çevresindeki isimler çemberinde dönüyor hikâye ve yazar kendi serisini “çağdaş sevgiyi irdelemek” diye adlandırıyor.
Belirli bir konu, bir bütünlük yok bu kitapta. Geriye dönüşlerle ve bilinç akışı tekniği ile anlatım sağlanıyor. Bazı noktalarda bu durum okuyucuyu zorluyor ya da beni zorladı diyeyim. Bazen bir cümleyi, o cümlenin içindeki felsefeyi anlamak ve anlamlandırmakta zorlandım. Ama şunu söyleyeyim, benim için olumsuz olan bu faktörlere rağmen kitabın büyülü bir dili var ve akıp gidiyor, sürüklüyor sizi. O tarihi dokuyu, kokuyu hissediyordunuz. Gözünüzde İskenderiye sokakları, caddeleri canlanıyor. O sıcak havayı yaşıyor, hissediyorsunuz. Son 30 sayfa çok güzeldi. İkinci kitap için merak doluyum. Sevgiyle ❤
- Begüm Mermutlu Akçay
