Binlerin Hasan Öğretmeni: “Hasan Başdemir”

Merhabalar, öncelikle teklifimizi kabul ettiğiniz için teşekkür ederiz. Bu proje “Kar Kültür Sanat” sitesinin bir projesidir. Projenin amacı; dergileri, yazarları, çizerleri, şairleri daha da büyük kitlelere ulaştırmaktır. Bu neticede edebiyatımıza bir nebze olsun katkıda bulunabilmektir. Verdiğiniz destek için teşekkür ederiz.

Soru:1 Kendinizi nasıl tanımlarsınız, sizin gözünüzden kısaca kimdir Hasan Başdemir?

Yılın en uzun gecesinde doğmuş bir “garip” öğretmenim. Garipten ne anlarsanız artık. Kiminin Hasan abisi, kiminin dostu kiminin de düşmanı. Çocukları seven, onların okumasına önem veren, belki de bu yüzden bolca yazan, okuyan, kütüphaneler açan bir öğretmen.

Soru:2 Edebiyatla alakanız ne zaman başladı, sizi yazmaya ve yazdıklarınızı paylaşmaya iten şey nedir?

Okumayı oldum olası sevdim aslında. 7 yaşında babasız kaldım, babamı kanserden kaybettik. O günden sonra kitaplarla aile, arkadaş gibi oldum. İnsan beyni bir bardak misali okudukça doluyor, yaşadıkça  doluyor, yeni insanlar tanıdıkça doluyor ve zamanla da taşmaya başlıyor. İşte o gün de benim yazmayla ilgim başladı diyebilirim. Çünkü o taşanları kağıda aktarmak istiyor insan. Şiir yazmakla başladım. Yalnız bir çocukluk geçiriyordum ve kitapların yanında kağıdın, kalemin arkadaşlığı da güzel geldi bana.  Şiir defterim, anı defterim olurdu ve oraya dökerdim içimi. O defterleri de hâlâ saklarım. Üniversitedeyken yerel gazete ve e dergilere yazmaya başladım. Bir gün Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın hayat hikâyesini araştırırken 23 yaşında ilk şiir kitabını kendi imkanları ile bastırdığını gördüm. Neden ben bu noktadan başlamayayım dedim öyle de devam etti.

Soru:3 Siz, binlerce kişinin “Hasan Öğretmeni” oldunuz. Derginiz adına ve şahsi olarak yürüttüğünüz bir sürü sosyal sorumluluk projesi var. Bu projelerle ülkenin her köşesine ulaşıyorsunuz. Bir köy okuluna, hiç gitmediğiniz bir şehrin okuluna, adını duymadığınız bir yere, sizin vesile olduğunuz yardımlar ulaşınca ne hissediyorsunuz?

Yetim büyüyünce, zorlukları görünce çocukların okumasına ve geleceklerini/geleceğimizi kurtarmalarına çok daha fazla önem veriyorum. Üniversitedeyken de öğrenci kulüpleriyle aktif şekilde sosyal sorumluluk projeleri yapıyorduk. TEMA, TEGV, TOG gibi sivil toplum kuruluşlarına üyeydim. Okul bitince bağımsız, herhangi bir dernek, vakıf vb. olmadan çalışmak istedim. Çünkü işin içinde dernek gibi şeyler olunca insanlar ön yargılı bakabiliyor altında başka amaçlar arayabiliyor. İlk önce dergimizin her sayısında bir köy okuluna kütüphane açalım diye başladı maceramız. Tabii sosyal medya bu konuda büyük etken ve bizim sosyal medya çevremiz geniş olunca duyurularımız her sayıda daha geniş kitleye ulaştı. Kütüphane sayısı her sayıda bir değil birkaç olmaya başladı, sonra onlarca olmaya başladı. Şu ana kadar 400’den fazla okulun kütüphanesine katkımız oldu, olmaya devam ediyor. Ayrıca köy okullarına kırtasiye, kitap desteği sağlıyoruz. Arkadaşlarımızla burs verdiğimiz 50’den fazla öğrencimiz var, çoğu öksüz/yetim çocuklar. Eğitim üzerine yardımlarımız oluyor. İstiyoruz ki çocuklar okusun ve hayatlarını kursun. Bir çocuk kıyafeti eski de olsa okula gelir, siz ona her yıl kıyafet verirseniz bir süre sonra nasılsa geliyor hazır der ve okumaz. Ama eğitimine yönelik kırtasiye, kitap, burs gibi destekler olursa okur ve hayatını kurtarır. Biz bu yöne odaklanıyoruz. Bunun neticesinde aldığımız sonuçlar, çocukların güzel yerlere gelmesi de bizi tabii ki mutlu ediyor, ayrı bir gurur yaşatıyor.

Soru:4 “Yol Arkadaşım” isimli seri hâlinde bir çocuk kitabınız var. Kısaca okurlarımıza bahseder misiniz bu seriden?

Yol Arkadaşım şu anlık üç kitap ama dördüncü kitabı da yazdığım bir seri. Sanırım beş kitapta bu seriyi tamamlayacağım. İlk kitabı 2018’de yazmaya başladım ve 2019 yılında basıldı. Geniş kitlelere ulaştı. Sina ve Ada isimli iki kardeşin  üzerinden değerler eğitimini (sevgi, saygı, yardımlaşma) işledik. Bunun yanında dilimize karşı duyarlı olma, geleneklerimiz de kitabın içinde var. Bir Türkçe öğretmeni olarak son yıllarda çocuklara pek de uygun olmayan çocuk kitaplarını görünce üzülüyorum. Ben  her şeyden önce bir öğretmenim ve çocuklarımıza güzel şeyleri, erdemleri öğretmek isterim. Ayrıca evet yabancı yazarlardan da güzel kitaplar var ama bizim kültürümüzü bizi aktaran bir eser olsun istedim. Şu an yılda 50 bin adetten fazla gidiyor bu kitaplar okullarımıza. Yanında Atatürk’ü, vatan sevgisini de kaynağından öğrensinler diye özel hazırladığımız “Çocuklar için Nutuk” kitabımızı gönderiyoruz.

Soru:5 Son olarak günümüz dergiciliği hakkındaki düşüncelerinizi merak ediyorum. Bir de “Kar Öykü” dergimize hiç denk geldiniz mi inceleme fırsatınız oldu mu? Teşekkür ederim.

Dergiler bence edebiyatımızın vitrinidir. Nice şair, yazar dergilerde pişer. Basılı derginin tadı ayrı ama elbette ki dijital ortamdaki dergilerimizin de emeği, katkısı büyük edebiyatımıza. Okuyan, yazan, araştıran kitlenin ekmeği/suyu aslında dergilerimiz. Zaten teknolojiyi yakalamak gerekiyor ki basılı da olsa dergiler dijital ortamlarda da var olmalı. Bu anlamda Kar Öykü dergisi büyük iş başarıyor gerçekten. İnşallah ekonomik krizlerden etkilenmeden, basılı veya dijital nasıl olursa olsun bol okurlu zamanları olur dergilerin.

Kar dergisiyle sosyal medyada karşılaşıyordum.  Özellikle bir Türkçe öğretmeni olarak faydalı, güzel paylaşımları dikkatimi çekmişti. Hem kelime anlamları hem de kitap tavsiyeleri ayrı güzelleştirmiş dergi hesabını. Dinamik, çalışkan bir ekibin elinden çıktığı belli derginin. Dergiye öykülerimden de göndermeyi düşünüyorum ilerleyen zamanlarda. Sosyal medyada gördükten sonra uzun süre inceledim çok güzel öyküler okudum. Hem modern tarzda hem de klasik ama değerli eserler var.